Dlaczego nie możemy zaznać spokoju?

Są dwa częste powody tego, że wciąż odczuwamy wewnętrzny niepokój, presje, napięcie.

Zniechęcenie i duma.

Zniechęcenie pojawia się bardzo często gdy kierujemy się mentalnością niedoboru i rywalizacji, gdy nasze kontakty z innymi ludźmi opierają się na zasadzie "wygrana-przegrana, a w naszym środowisku szerzą się plotki i panuje myślenie oparte na porównywaniu się z innymi.

Duma zaś jest wtedy gdy patrzymy na innych z góry ale jeszcze bardziej odczuwalna jest jak patrzymy z dołu.

Jak świetnie opisał to w swojej książce Stephen R. Covey, objawia się ona na wiele różnych sposobów, takich jak:

• szukanie błędów u innych,

• rozpowszechnianie plotek,

• obgadywanie za plecami, zrzędzenie,

• życie ponad stan,

• wrogość,

• zazdrość,

• powściągliwość w udzielaniu pochwał i wyrażaniu uznania,

• żywienie urazy i zawiść.

Duma leży u podłoża mentalności niedoboru.

Duma z warunków bytowych oznacza, że ludzie nie tyle interesują się tym, czy dochody zaspokajają ich potrzeby, ile tym czy zarabiają więcej jak inni.

Wciąż porównują swój wygląd - fryzury, ubrania, sylwetkę - z prezentacją innych osób.

Duma z miłości pojawia się wówczas, gdy ludzie swoją wartość mierzą liczbą i prestiżem osób, które uważają za swych przyjaciół, lub liczbą pochwał, które otrzymują od innych.

Duma z dzielenia się z innymi, nie płynie z odnalezienia sensu w dawaniu, lecz z dawania więcej niż inni i otrzymywania za to wyrazów uznania.

Duma to najgorszy emocjonalny pasożyt.

Nie można zaznać w niej radości, satysfakcji ani spokoju, gdyż zawsze istnieje możliwość, że ktoś inny lepiej wygląda, ma więcej pieniędzy, przyjaciół, większy dom lub modniejszy samochód.

Prawda?